Suplementacja w insulinooporności

Insulinooporność to częsty problem, który może być początkiem poważniejszych zaburzeń hormonalnych i chorób metabolicznych. Podstawą leczenia insulinooporności jest odpowiednia dieta i styl życia. Dodatkowo warto wspomóc się odpowiednią suplementacją. Z tego artykułu dowiesz się, jakie suplementy warto rozważyć przy insulinooporności.

Co suplementować w insulinooporności?

Insulinooporność to stan, w którym komórki nie odpowiadają prawidłowo na działanie insuliny, co doprowadza do zaburzeń w gospodarce węglowodanowej. Kontrolowana glikemia i insulinemia są jednym z najważniejszych czynników homeostazy organizmu, dlatego, mimo że insulinoopornośc nie jest klasyfikowana jako odrębna jednostka chorobowa, nie należy jej bagatelizować. Kluczowym postępowaniem jest dietoterapia i zmiany w stylu życia. Dieta oparta o założenia niskiego ładunku glikemicznego, potencjał przeciwzapalny oraz umożliwiająca utrzymanie prawidłowego poziomu tkanki tłuszczowej jest nieodzownym elementem leczenia. Dodatkowo można zastosować suplementację, która wesprze gospodarkę hormonalną. Pamiętaj jednak, że to wyłącznie dodatek i nie zastąpi zdrowej, odpowiednio skomponowanej diety, aktywności fizycznej, ani snu. 

Witamina D a insulinooporność

Witamina D ma ogromny wpływ na insulinoowrażliwość. Jej suplementacja jest niezbędna, ponieważ nie ma możliwości na jej dostarczenie wraz z dietą. Dawki powinny być ustalane indywidualnie na podstawie wyniku badania stężenia 25(OH)D. Standardowa dawka podtrzymująca wynosi 2000 IU, jednak w przypadku silnych niedoborów i chorób metabolicznych, powinny być one większe. 

Omega-3 a insulinooporność

Wielonienasycone kwasy tłuszczowe z grupy omega-3, zwłaszcza kwas dokozaheksaenowy (DHA) i eikozapentaenowy (EPA) mogą poprawiać profil metaboliczny i hormonalny. Wykazują działanie m.in. przeciwzapalne i kardioprotekcyjne. To bardzo ważne przy insulinooporności, której towarzyszy stan zapalny związany z nadmiernym poziomem tkanki tłuszczowej oraz zwiększonym ryzykiem powikłań chorób sercowo-naczyniowych. Kwasy omega-3 poprawiają wrażliwość insulinową m.in. poprzez zmiany ekspresji genów tkanki tłuszczowej, wpływa na uwalnianie adipokin, metabolizm węglowodanów oraz regulację ośrodka głodu i sytości. 

Aby dostarczyć sobie odpowiednią ilość kwasów omega-3 zalecane jest spożywanie ryb minimum 2 razy w tygodniu. Dodatkowo warto regularnie przyjmować suplementy zawierające minimum 250 mg EPA i DHA. Suplementacja jest obowiązkowa przy niższym spożyciu ryb, jednak nawet jeśli je lubisz i pojawiają się w Twojej diecie, wsparcie suplementacyjne może przynieść dodatkowe korzyści. Wybierając suplementy omega-3 zwróć uwagę na ich pochodzenie oraz wskaźnik TOTOX dotyczący stopnia utlenienia (utlenione kwasy omega-3 będą działały prozapalnie i są to produkty złej jakości!). 

Berberyna a insulinooporność

Berberyna to główna substancja bioaktywna pochodząca z rośliny Rhizoma coptidis. Ma bardzo szerokie działanie farmakologiczne m.in. przeciwzapalne, przeciwnowotworowe, a także regulujące gospodarkę węglowodanowo-insulinową i profil lipidowy. Dodatkowo może wpływać na mikrobiotę jelitową, która odgrywa bardzo istotną rolę w ogólnym zdrowiu metabolicznym. 

Berberyna zwiększa produkcję GLP-1, poprawia funkcje komórek beta-trzustki (odpowiedzialnych za produkcję insuliny), zmniejsza oporność na insulinę poprzez zwiększenie aktywności specjalnego enzymu (kinaza białkowa aktywowana przez AMP) w komórkach tkanki tłuszczowej. Stymuluje wychwyt glukozy przez komórki oraz zmniejsza jej wchłanianie w jelitach poprzez wpływ na aktywność alfa-glukozydazy.

We wspomaganiu leczenia chorób metabolicznych można zastosować dawki berberyny w zakresie 0,5-1,5 g na dobę. Najlepiej sprawdzi się berberyna w formie związków siarczanów lub chlorków. 

Chrom a insulinooporność

Chrom co prawda nie jest niezbędnym dla organizmu pierwiastkiem, ale może pozytywnie wpływać na wrażliwość insulinową oraz stężenie cholesterolu. Wiele badań naukowych opisuje jego potencjalne, korzystne działanie terapeutyczne w leczeniu insulinooporności i cukrzycy typu 2. Dodatkowo może zmniejszać stres oksydacyjny, stan zapalny, a także wpływać na neuroprzekaźniki, a tym samym nastrój i samopoczucie. 

Najbezpieczniejszą, najskuteczniejszą i najbardziej stabilną formą tego pierwiastka jest chrom trójwartościowy. Naturalnie występuje m.in. w pełnoziarnistych produktach zbożowych, brokułach, grzybach, nasionach strączkowych, drożdżach piwowarskich. Odpowiednie spożycie chromu dla kobiet wynosi 25 ug, a dla mężczyzn 35 ug na dobę. W insulinooporności warto rozważyć dodatkową suplementację piklonianem chromu w dawce ok. 200-600 ug dziennie. 

Cynamon a insulinooporność

Cynamon cejloński ma liczne właściwości prozdrotowne. Wykazuje działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne, poprawia wrażliwość na insulinę i parametry lipidowe, może hamować wzrost komórek rakowych. Zwiększa wychwyt glukozy w mięśniach i promuje syntezę glikogenu w wątrobie. W badaniach naukowych można znaleźć przesłanki, że ekstrakt cynamonowy korzystnie wpływa na glikemię i insulinemię i jest wartościowym uzupełnieniem dietoterapii i farmakoterapii. 

Cynamon cejloński warto więc włączyć do diety w insulinooporności zarówno w postaci przyprawy, jak i dodatkowej suplementacji. Zwróć jednak uwagę, że w sklepach najczęściej obecny jest cynamon cassia – nie wykazuje on wspomnianych właściwości prozdrowotnych, dlatego zwracaj uwagę na rodzaj przyprawy, którą kupujesz. Suplementacja cynamonu nie jest również wskazana dla wszystkich, nie powinny wprowadzać jej m.in. kobiety w ciąży, osoby z chorobami wątroby oraz przyjmujące leki przeciwzakrzepowe. 

Inozytol a insulinooporność

Inozytol nazywany również witaminą B8 jest bardzo wartościowym składnikiem przy insulinooporności, cukrzycy, cukrzycy ciążowej oraz zespole policystycznych jajników. Reguluje uwalnianie insuliny z komórek beta-trzustki, normalizuje glikemię (m.in. poprzez spowolnienie opróżniania żołądka), pozytywnie wpływa na kontrolę masy ciała. Inozytol naturalnie występuje m.in. w otrębach, produktach owsianych, orzechach włoskich i brazylijskich, cytrusach, fasoli oraz groszku.

W przypadku insulinooporności i innych zaburzeń gospodarki węglowodanowo-insulinowej warto wprowadzić suplementy inozytolu. Dawki i czas suplementacji powinny być ustalane indywidualnie. Inozytol jest suplementem o wysokim stopniu bezpieczeństwa i rzadko powoduje skutki uboczne, dlatego w większości przypadków nie ma przeciwwskazań do jego przyjmowania. 

Koenzym Q10 a insulinooporność

Suplementacja koenzymem Q10 może przyczynić się do lepszej kontroli glikemii oraz poprawy wrażliwości na insulinę. Za to działanie odpowiadają m.in. mechanizmy przeciwzapalne, antyoksydacyjne oraz regulujące pracę receptorów insulinowych. Koenzym Q10 występuje m.in. w mięsie, rybach, a także niektórych owocach i warzywach. W insulinooporności warto rozważyć jego suplementację w dawkach od 100 do 200 mg na dobę. 

Magnez a insulinooporność

Magnez pełni bardzo wiele różnorodnych funkcji. Najnowsze badania podkreślają jego wpływ na homeostazę glukozy i insuliny. Mimo że jest obecny w bardzo wielu produktach spożywczych, niedostateczne spożycie magnezu bywa częstym problemem, zwłaszcza u osób stosujących monotonną, wysokoprzetworzoną dietę. W ramach wsparcia dietoterapii insulinooporności wskazane może być czasowe wprowadzenie suplementów magnezu najlepiej w formie cytrynianu, glukonianu lub asparaginianu. 

Morwa a insulinooporność

Morwa biała to roślina o wielu właściwościach leczniczych. Zawiera m.in. kwercetynę i rutynę, która poprawiają wychwyt glukozy, obniżają poposiłkową glikemię i insulinemię. Ekstrakty z liści morwy mogą być pomocne w leczeniu insulinooporności, jednak jednocześnie mogą nieść za sobą skutki uboczne i nie są dozwolone dla wszystkich, dlatego przed rozpoczęciem suplementacji najlepiej skonsultować się ze specjalistą. 

Probiotyki a insulinooporność

Mikrobiota jelitowa ma ogromny wpływ na zdrowie metaboliczne. Odpowiednio dobrana i celowana probiotykoterapia może być dużym wsparciem w leczeniu insulinooporności. W badaniach naukowych podkreśla się znaczenie szczepów takich jak Lactobacillus ATCC 700396, Lactobacillus casei, Lactobacillus rhamnosus, Bifidobacterium brevem Bifidobacterium longum. 

Podsumowanie

Insulinooporność wymaga odpowiedniego leczenia obejmującego dietoterapię, zmiany stylu życia, a w niektórych przypadkach również farmakoterapię. Postępowanie terapeutyczne warto uzupełnić celowaną suplementacją. Pamiętaj jednak, że suplementy mogą mieć skutki uboczne i nie są wskazane dla wszystkich, dlatego najlepiej skonsultować ich przyjmowanie ze specjalistą.